★Laatste kans..

Nou..
Dat houdt niet over zeg..
Ten 1e zo van de leg dat je pas op zondagavond deze mail krijgt..
En ten 2e die Leeuwenpoort.. het is niet niks.
Ik zag een mooi artikel op Inspirerend Leven, klik even hier dan kun je het lezen.
Net als de teksten van Fran Tielemans en Deborah van Aelst.
Opeens voel je je ontzettend beroerd, ik wijt het aan de warmte voor het grootste gedeelte.
Deze temperaturen en ik gaan alleen samen als ik in de schaduw bij koel water ben of thuis, binnen voor de ventilator. 
En ik niks helemaal niks hoef te doen.

Nu weet ik dat van mezelf gelukkig, maarja soms heb je al iets gepland.
Zoals die toffe workshop op het Green Spirits Festival.
En dat moet je dan afzeggen.
Om goed voor jezelf te zorgen.
Daarbij komt, er komt niets uit mijn handen op het moment.
Even een huishoudelijke activiteit en daarna weer op de bank voor de ventilator.

Valt tegen hé!
Dat accepteren dat iets niet lukt.
Want ik ken het ook; lekker doorgaan, niet miepen of piepen.
Zo heb ik eens de avond4daagse gelopen met een temperatuur als deze.
De hele dag zag ik al sterretjes en wandelen op slenter tempo is ook niet zo mijn ding.
Maarja, ik had het afgesproken.
Afzeggen is toch bakzeil halen.
Falen.
Iets niet kunnen.
Vooral:
Anderen teleurstellen.
Dat laatste blijft nog het lastigste.
Dat ik anderen teleurstel, wanneer ik voor mezelf kies.
Die avond4daagse heb ik uitgelopen.
Ik zag nog steeds sterretjes..
Nu zou ik echt wel afgezegd hebben.
Toen... nog voordat alles anders werd, nee hoor.
Ik ben een bikkel.
Van Esther kunnen ze niet zeggen dat die haar afspraken niet na komt.
Ook al valt ze er bij neer.

Gelukkig weet ik inmiddels hoe ik reil en zeil.
Al kan het me nog soms overvallen hoor.
Zoals deze.
Ik wist dat het warm ging worden en dat mijn lijf daar heel veel moeite mee heeft.
Maar zoveel moeite als deze keer..
Elk nadeel heb z'n voordeel.
Ik ben nu met m'n 4e boek bezig.
Kan heel lekker een tukje doen op de bank.

Afgelopen week sprak ik weer een van mijn dames.
Ik noem ze altijd mijn dames, mijn klanten.. ik vind ze zo leuk.
En vind het zo fijn dat ik hele stukken met ze mee mag lopen.
Ze vragen mag stellen waarom ze iets doen bijvoorbeeld.
Maar ook zoals in geval van die klant, die te bang was ergens voor.
Wat gebeurt er dan?
Dat wist ze niet.
Maar ze ging het niet doen. Want ze was bang.
En dan verlamde het haar en deed ze niks.
Ze vertelde me dat ze een heel sterk hoofd heeft.
Waar ze niet tegenop kan.
Natuurlijk hebben we eerst even via de chakra's gekeken of ze niets bij zich droeg.
Zoals etherische invloeden van buitenaf.
Want dat kan voor van alles zorgen, waar je niet tegen op denkt te kunnen.
Dat was niet zo gelukkig.
Dan vecht je tegen jezelf.
Want jij bent je hoofd. Het zit bovenop jou.
En jij bepaalt.
Wil je bang zijn? Nee.
Dan zeg je tegen jezelf ik ben niet bang.
Net als we vroeger van onze ouders te horen kregen dat er geen monsters onder ons bed lagen.
Dat er geen reden was om bang te zijn.
En het klopte ook nog, al was daarmee je bangigheid niet weg.

Nu ook weer.
Als die angst jou tegenhoudt om een fijn leven te leiden..
Dat je dus zelf de boel blokkeert.
En waarom? Want wat gaat er dan gebeuren?
Waarvoor ben je bang?
Is het wel reëel?
Soms is dat overlevingsmechanisme, je reactie op bepaalde situaties, zo sterk.
Maar het dient je allang niet meer.
Dan is het tijd om daar korte metten mee te maken.
Of je moet het fijn vinden om bang te zijn.
En er zijn zo-veel manieren om hier korte metten mee te maken.
Niet alleen die van mij.
Al is die natuurlijk da bomb!
En de allerbeste.
Hahahha
Maar veel dingen werken heel goed samen.
Tegelijk.
Lichaamswerk en iets creatiefs.
Praten en iets maken.
Het kan elkaar alleen maar versterken.

Laat je leven niet langer beïnvloeden door dingen van buitenaf.
Je mag zelf kiezen.
Je bent zelf de baas en in charge over je eigen leven.
Doe er iets moois mee!