Elke maandagmorgen om 10 uur houd ik een Facebook Live over de energie van die week, de stand van de Maan en of ze vol of nieuw is die week of binnenkort. Als ik van te voren iets anders moet doen, zoals bijvoorbeeld een afspraak bij mijn coach, dan bereid ik me anders voor dan anders.
Afbeelding Ekster MabelAmber via Pixabay
Een gewone maandagmorgen is kinders naar school en Lief naar werk, orakelkaarten voor die dag trekken, dagboek schrijven, afstemdagboek schrijven, tekenen en soms is het dan opeens al 10 uur en doe ik die Facebook Live tussendoor. Deze week moest ik dus om 9 uur bij mijn coach zijn. En na de sessie van 30 minuten naar huis fietsen, een ekster zonder staart zien, de mannen van de voetbalclub laten weten dat ik pakketjes had staan die ze op konden halen en dan hopen dat ze niet om 10 uur op
de stoep staan/aanbellen. Dat ging allemaal als vanzelf vanmorgen. Die ekster dan toch..
Zonder staart. Vloog hij (of zij) toch echt een heel hoog gebouw op. Flink fladderen, want ja die vleugels doen nu al het werk. Maar hij vliegt wel. Anders, soms wat moeilijker, maar hij vliegt wel. Bewonderenswaardig. En daar kan menigeen nog een voorbeeld aan nemen.
We denken altijd dat we eerst dit moeten doen en dan zijn we gelukkig. Dus eerst je kids verzorgen, partner blij en dan wij blij. Of eerst een opleiding hebben en nog een aanvullende en dan kun je pas echt beginnen aan die
droombaan. Eerst website en visitekaartjes en dan pas een eigen praktijk. Eerst die supermoeder zijn en daarna kom jij wel aan de beurt.
Nope. Zo werkt het niet. Dat jij wel aan de beurt komt, komt zo nooit. Ja je bent wel aan de beurt met een burn-out of erger.. Want je bent er nooit. Je komt er nooit. Er zijn dingen die je af kunt vinken van je
lijst die je wil doen, maar het geluk ligt niet in die afgewerkte lijst.
Onderweg zijn maakt dat je ervaringen opdoet, levenswijsheid vergaart. En als het goed is, verleg je, je ideeën en grenzen naar nog leuker of toch anders. Was eerst de dag doorkomen met je kleine grut het ultieme doel, dan merk je iets later met groter grut dat je toch weer wat andere dingen erbij wilt en kunt hebben. Ze, dat kleine grut, worden groter en hebben je iets minder nodig. En dan opeens denk je: wat wil(de) ik ook alweer? Leef ik nu het leven wat ik heel graag wilde toen ik dacht aan later als ik groot ben?
Tuurlijk kun je niet altijd je droom waarmaken of stel je die onderweg bij. Maar als je denkt: helemaal niks van terecht gekomen en dat je je daarbij echt kaa-uu-tee voelt, dan is er toch wel wat werk aan
de winkel. Werk?! En ik ben al zo moe! Ik ren al voor iedereen, terwijl ik alleen maar rust wil en zeker niet rennen. Maar in die hangmat, al neem ik nu genoegen met de bank en heel even m’n ogen dicht. Om vervolgens dikke tijd later als vanuit coma omhoog te komen en verschrikt op de klok te kijken en de rest van de dag je schuldig te voelen dat je je lijstje niet af hebt… Rare wezens zijn we eigenlijk.
Wij vrouwen maar vooral wij moeders. We voeden onze kinderen op naar onze waarden, normen, wensen en verlangens. Maar leven die zelf nooit na. Wees de gezinssloof die altijd moe is, narrig uitvalt om niks en een koffie infuus nodig heeft. Dat is niet de boodschap die je je dochter mee geeft toch?! Het is wel het voorbeeld wat je haar geeft… Werk meer dan 60 uur per week, dan heb je genoeg geld, een mooi huis, een mooie auto en fijn vaak op vakantie, terwijl je geen tijd en puf hebt om van je gezin te genieten.. Dat wil je niet voor je zoon, toch?! Dat is wel de boodschap die er over het algemeen meegegeven wordt aan jongens..
Dit dus. Dit leef jij en je partner voor met de allerbeste bedoelingen van ouderschap en opvoeden. Tot jullie op de bank hangen en niet meer kunnen en willen… Trek eerder aan die rem. Tel je zegeningen. Wat heeft veel geld op de bank voor zin als je er niet van kunt genieten, want je raast
door naar het volgende? Wees dankbaar dat je gezond bent en geen ekster zonder staart. Al komt die zonder die staart ook waar die zijn moet. Dat kun jij ook. Zonder geld komen waar je wilt, zonder dikke auto en vaak op vakantie gelukkig zijn. Het is een proces. Het heet het leven. Je leeft het en
ondertussen maak je plannen. Sommige van die plannen lukken, sommige niet. Ondertussen geniet je van het proces, het goed genoeg zijn als ouder, doe je levenservaring op en als je je niet gek laat maken door al die dingen die zogenaamd moeten, weet je steeds beter wat je wilt en ben je nog
gelukkig ook. Een mooie staat van zijn. Het juiste voorbeeld voor je kids.
Reactie plaatsen
Reacties